LABO RUIMTE, een eerder experimenteel samenwerkingsverband tussen het Team Vlaams Bouwmeester en het Departement Omgeving, heeft zich intussen geconsolideerd tot een van de pijlers van de bouwmeesterwerking. Het berust op ontwerpend onderzoek naar de ruimtelijke dimensie van cruciale uitdagingen waarmee verschillende sectoren van beleid en bestuur geconfronteerd worden, en dat gevoed wordt vanuit verschillende wetenschappelijke disciplines. Het experiment wil bakens verzetten in het ontwerpen, in wetenschappelijke valorisering, in visionair denken, in doeltreffende beleidsvoering en in het opzetten van strategische projecten.
In het label LABO RUIMTE wijst de term ‘ruimte’ naar de bewoonde, gebouwde en door mensen getransformeerde ruimte, terwijl de term ‘labo’ staat voor een vrijplaats waar men probeert feiten en vermoedens, stellingen en tegenstellingen, kennis en onwetendheid, paradigmatische ernst en outside-the-box-poëtiek samen te brengen tot mobiliserende matters of concern en gegronde what if-scenario’s. De alchemie die van dit eigenzinnige trio van wetenschap, poëtiek en handelingsbereidheid een driespan maakt, is het ontwerpen. Tegelijk wijst de term ‘labo’ op een plek waar work in progress en ‘voortschrijdend inzicht’ thuis zijn. Het labo-label waarschuwt dus voor de verwachtingen van mirakeloplossingen, onmiddellijk bruikbare remedies en algemeen aanvaarde marsorders: een labo behoudt het recht op (het leren uit) mislukking.
Dergelijke ambitieuze omschrijving is niet ‘de lat’ waar elke studieopdracht van LABO RUIMTE over moet, eerder een objectief waarnaar elke opdracht, op een eigen manier, verwacht wordt te streven. Dat is dan ook de enige vraag die in deze bespreking van Metabolisme van Antwerpen. Stad van stromen, De Lage Landen 2020-2100. Een toekomstverkenning en Stedelijk Systeem Kust? voorligt.
