De Nieuwe Stad werd gebouwd in 1972. Door de grondschaarste werd er gekozen voor hoogbouw, om zo ook nog kwaliteitsvol groen over te houden. De Oostendse Haard en De Gelukkige Haard traden samen als bouwheer op en wensen de gebouwen nu samen te vervangen. De wijken rondom bestaan voornamelijk uit laagbouw, deels appartementen maar voornamelijk eengezinswoningen. Deze zijn van latere datum.

De bestaande gebouwen zijn verouderd en dringend aan renovatie of vervanging toe. De ervaring met soortgelijke gebouwen van zustermaatschappijen leert dat de kosten van renovatie al snel oplopen tot 98% van de kostprijs van nieuwbouw, terwijl er structurele gebreken blijven bestaan en het comfort  onvoldoende aan de hedendaagse verwachtingen beantwoordt (akoestische scheiding, thermische gebouwschil, type en indeling woningen).

Na overleg met het Stadsatelier Oostende werd gekozen voor vervangingsbouw met herontwikkeling van de volledig site. Gezien de huidige bewoners hier graag wonen, biedt dit project een unieke kans om hoogbouw in de sociale woningbouw opnieuw in een positief daglicht te stellen, zeker nu hoogbouw weer actueel is in het dure en exclusieve segment van de woningmarkt. De huidige appartementen worden behalve om het mooie uitzicht ook gewaardeerd om de grote glaspartijen en de brede terrassen, die ze licht en ruim maken. De verticale ontsluiting per vier woningen, maakt dat de appartementen slechts éénzijdig georiënteerd zijn, maar zorgt ook voor betaalbaarheid.

Sociale woningbouwmaatschappijen moeten toekomstbestendiger bouwen. Het is niet duurzaam om gebouwen te realiseren die slechts een levensduur kennen van 45 jaar. Daarom moet naar een evenwicht gezocht worden en moet het huidige bouwbudget intelligent worden ingezet. Betaalbaarheid bij de bouw staat immers op gespannen voet met een betaalbaar patrimoniumbeheer en een lange levensduur. Er is ontwerpend onderzoek nodig naar de oppervlaktenormen voor sociale woningbouw, die momenteel in herziening zijn, maar ook naar energieprestatie-eisen en hoe die met een kostenbesparende low-tech aanpak gehaald kunnen worden.

Tegelijk met de nieuwe gebouwen, kan de buurt hertekend worden, en de woonomgeving en het wooncomfort verbeterd. Er wordt gevraagd een visie te ontwikkelen op de open groene ruimte, op de levendigheid van de begane grond voor buurt-ondersteunende of collectieve functies evenals een visie op de ondersteuning van duurzame mobiliteit. Denkpistes hierbij zijn laagdrempelige commerciële activiteiten, stedelijke diensten en voorzieningen.

Het bouwprogramma betreft minimaal 400 sociale wooneenheden (Type 1/2 en 2/3 appartementen), waarvan 50% voor levenslang wonen (de prognose voor Oostende tegen 2060 is dat 45% van de bevolking ouder zal zijn dan 60 jaar). Het buurtleven heeft nood aan een jeugdlokaal en een lokaal voor de vzw Samenlevingsopbouw. Behalve goede fietsenbergingen, zijn er 100 auto’s te stallen, al dan niet in de bestaande ondergrondse parking. De groene open ruimte is voor alle leeftijden aantrekkelijk te maken met sportvelden, speeltuinen en rustige ontmoetingsplekken.

De Oostendse Haard en De Gelukkige Haard beogen binnen hun missie, het budget en de noodzakelijke faseerbaarheid niets minder dan een pilootproject, een ‘vuurtorenproject’, op het vlak van aangenaam en duurzaam collectief wonen voor de stad Oostende.