Het park met een oppervlakte van 2 ha 60 are is gelegen op een uitgelezen plaats, m.n. op de heuvelrug uitkijkend op de stad Ronse. Dit uitzicht op Ronse, omarmd door de Vlaamse Ardennen en le Pays de Collines, is een ongelofelijke troef die tot op vandaag onvoldoende wordt uitgespeeld. Voor de aanleg van het park werd in 1953 een beroep gedaan op de beroemde Belgische tuinarchitect René Péchère (1908-2002). Momenteel is het park nog geen toeristische product, hoewel het ongetwijfeld over toeristisch potentieel beschikt. Het park ligt er momenteel desolaat bij. De originele planten en bomen zijn doorheen de jaren een eigen leven gaan leiden of zijn gewoonweg verdwenen. Het is op vandaag niet meer duidelijk aan te geven wat nu al dan niet tot het oorspronkelijke ontwerp van René Péchère toe te schrijven is. Ook het schitterend uitzicht is stilaan verdwenen achter de bomen die uitgegroeid zijn boven het landschap. Het project via Open Oproep bevat volgende delen: Herwaarderen van het deel 'Péchère' naar zijn oorspronkelijk ontwerp. Een herwaarderingsplan opstellen met de authentieke plannen van Péchère bij de hand. Met zin voor detail en geschiedkundig besef wordt het park terug in ere hersteld. Niettemin wordt rekening gehouden met eisen rond duurzaamheid en onderhoud. Linken van het park (1ha50are) aangelegd door René Péchère, aan het naastliggend terrein (1ha10are) Naast het deel 'Péchère' ligt een terrein dat niet van de hand van Péchère is. Niettemin moet er een totaalconcept uitgetekend worden voor deze twee delen van het Malanderpark. Hoe kan de landschapsarchitect het 'Péchère'park op een geïntegreerde manier linken aan dit open terrein? Het park aanpassen aan de hedendaagse normen en wensen van de toerist. Het park is vanzelfsprekend een ontwerp van zijn tijd. Intussen is een drukke weg (de Kruisstraat) aangelegd langsheen het park, is er geen parkeerruimte voorzien

globaal ereloon van minimaal 6 %, in meer maximaal 2%