Het voormalige Koninklijk Paleis op de Meir te Antwerpen mag tot de kroonjuwelen onder de gebouwen van de Vlaamse overheid gerekend worden. Het kan gelden als één van de belangrijkste verwezenlijkingen van 18de-eeuwse architectuur en wooncultuur in Vlaanderen. Dit "hotel" werd gebouwd door Jan Alexander Van Susteren, Heer van 's Gravenwezel als een "vorstelijk huys". In 1811-1812 kocht Napoleon het paleis inclusief meubilair om het onmiddellijk daarop in te richten in Empirestijl als "Quartier Imperial d'Anvers". Nadien diende het als Koninklijk Paleis, zowel onder Hollands bewind als na de onafhankelijkheid van België. De zaal van de zeventien provinciën en de spiegelzaal van Leopold II getuigen daarvan. De verschillende bouwheren drukten achtereenvolgens hun stempel op het interieur van dit stadspaleis, waardoor het een aanschouwelijke les in geschiedenis vormt.
In 1969 stelde Koning Bouwdewijn het ter beschikking van de bevolking en werd het opengesteld voor actuele kunst en als Internationaal Cultureel Centrum. Naar aanleiding van de erkenning van Antwerpen als Culturele hoofdstad werd in 1993 een filmzaal ingericht voor het Centrum voor Beeldcultuur. Het in de jaren ´80 gerenoveerde achterhuis is dan weer in gebruik als kantoorruimte door de vzw Antwerpen Open.
Sinds het beheer toekwam aan de Vlaamse overheid werden in een eerste fase dakwerken uitgevoerd. De huidige fase van herstel van alle buitenschrijnwerk en de herstelling van het kuifstuk van de voorgevel beogen de meest dringende instandhoudingswerken aan het exterieur. Daarnaast is belangrijk bouwhistorisch en materiaal-technisch onderzoek verricht. De beperkte budgetten dwingen tot planning en visie op lange termijn, om stapsgewijs, volgens de beschikbare middelen, toch een kwaliteitsvol hergebruik te realiseren.
Omdat aan dit stadspaleis door de meest vooraanstaande "koninklijke en keizerlijke" architecten gebouwd werd, te beginnen bij beeldhouwer-architect Jan Peter Van Baurscheit de Jonge (1699-1768) en nadien de keizerlijke architect Pierre Fontaine (1762-1853) die zich ter plekke liet vertegenwoordigen door stadsbouwmeester François Verly (1760-1822), mag het duidelijk zijn dat de selectie van een multidisciplinair team vandaag garant moet staan voor een waardige interieuraanpak en visie op de herbestemming.