In het huidige tijdsgewricht heeft het streven naar de-institutionalisering een hernieuwde impuls gekregen via de inzet op vermaatschappelijking van de zorg in de diverse zorgwerkvelden. Een centrale vraag blijft echter, hoe deze ontwikkelingen ook de meest kwetsbare burgers met zorgnoden ten goede kunnen komen. Deze kwestie stelt bijzondere uitdagingen aan het institutionele zorglandschap en het bestaande patrimonium.  

Nieuwe architectuur- en herontwikkelingsprojecten kunnen bestaande voorzieningen een nieuw elan geven. Het risico bestaat evenwel, dat nieuwe en zelfs trendy architectuur niet meer wordt dan een opsmukoperatie van verouderde opvattingen in de zorg. Het oude hospitaalmodel is nog steeds dominant. De architectuur en ruimtelijke inbedding van diverse voorzieningen hangt samen met zorgparadigma’s die de autonomie en bewegingsvrijheid van de zorgbehoevenden inperken.  

Een proces van de-institutionalisering kan er tegelijk in bestaan om geïsoleerde zorgomgevingen te transformeren tot kwaliteitsvolle woon- en leefomgevingen voor iedereen. Het de-institutionaliseringsproces vergt in dit geval een herijking van zowel de ruimtelijke configuratie als het pedagogisch regime. 

Het Colloquium richt zich zowel tot opdrachtgevers in de zorg, als tot architecten en stedenbouwkundigen, onder meer in lokale besturen. Elk van de workshops gaat dieper in op vragen en uitdagingen in relatie tot de diverse schaalniveaus.